Grand prix, Tasmania and Melbourne again

17 april 2017 - Melbourne, Australië

Dearrr peeepz,

Momenteel ben ik weer terug in Melbourne. Ik heb afgelopen weken vooral rond gehangen op het circuit van de grandprix, maar ook in Tasmanie. Morgen zal ik het leuke Melbourne verlaten om te beginnen aan de lange, gevaarlijke, onbekende maar vooral onwijs mooie westkust (Melbourne- Adelaide - Perth - broome - Darwin en als er tijd over is Alice spring) .
Ik zal dan aankomende 2 maanden niet veel van me laten horen, omdat ik ten eerste te druk zal zijn en ten tweede ik niet veel bereik zal hebben omdat de westkust niet echt bewoond is en je soms wel dagen niks kan tegenkomen. Kort gezegd ik ga ECHT downunder! 

Het reizen tot nu toe bevalt me nog steeds enorm goed en eerlijk gezegd mis ik Nederland nog niet echt. De tijd vliegt voorbij (aankomende vrijdag ben ik gewoon al 2 maanden weg, ik ben al gewoon op 1/3 van mijn rijs aaaaaahh:( (en ja ik heb besloten om echt tot augustus te blijven en van elk moment geniet ik. Ik ben mij dan ook afgelopen weken enorm gaan realiseren hoeveel reizen je kan geven en hoe bijzonder het is dat ik dit mag meemaken. 
De afgelopen weken heb ik weer geweldige mensen ontmoet, prachtige dingen gezien en heb ik veel mogen leren, proeven en ervaren. Soms heb ik gewoon dagen dat ik om 10 uur al moe ben van alle nieuwe indrukken.
Wat het reizen ook zo bijzonder maakt, zijn de mensen. Ik blijf het zo bijzonder vinden dat reizen je dichterbij elkaar kan brengen, hoe snel en goed je elkaar leert kennen en hoeveel je van elkaar kan leren. Je ontmoet vreemden en al snel word je vrienden en voordat je het weet, moet je alweer afscheid nemen en heb je weer enorm veel leuke herinneringen en ervaringen erbij.
Ook thuis, vrienden en familie ga je enorm waarderen, want tja hier doe je alles zelf en kom je jezelf soms wel 10 x tegen op een dag. Verder ook het luxe dat er thuis voor je wordt gekookt, dat ik gewoon warm kan douche (of überhaupt kan douchen) en dat je niet op elk klein dingetje zelf hoeft te letten, zoals een pomp voor een luchtbed. En al deze dingen vind ik zo bijzonder van het reizen. Je wordt er zelfstandig van, gaat dingen waarderen en leert enorm veel dingen over de mensen, het leven etc..  

Maar oké terug naar wat ik allemaal heb gedaan, ervaren en wat mij is overkomen. Dit begon na mijn vertrek bij mijn familie op 23 maart, want ik zou gaan kamperen met 2 oude reisgenootjes (Sven en Jasper) en met mijn oude roomie Maarten buiten de stad Melbourne. Dit was erg gezellig, maar zeker ook omschakelen. Kamperen met 3 jongens is toch wel anders dan met 3 meiden. Want de jongens zijn toch was ongeorganiseerder en makkelijker. Niet dat dit erg was het was juist enorm gezellig  ( een gezellig zooitje bij elkaar) en ik heb gelachen met ze, wat de anderen mensen op de camping ook hebben gemerkt.
De 1e avond kregen we namelijk al een aantal klachten over dat we teveel geluid maakten en de volgende nachten werden de mensen toch steeds minder vriendelijk naar ons... Gelukkig hadden we hier niet heel veel last van, want we waren veel weg. Waarnaar toe dan?
 Nou op zaterdag waren we te vinden in de stad om spullen te kopen voor de grand prix  omdat we hadden afgesproken met een grote groep dutchies (rond 50) in een pub om de kwalificaties van de grandprix te kijken wat vooral veel bier drinken was. Dit was erg gezellig en het was wel enorm leuk om zoveel dutchies te zien en spreken. Het was zo gezellig, dat ik besloot om na de kwalificaties en bierdrinken  te stappen bij een rooftopbar waar ik de avond met een gezellig groepje had afgesloten.
 De volgende morgen moesten we vroeg op. Het was de dag van de races yess! De dag waar we met zijn allen (alle dutchies, mensen van groepsreis etc.) Max Verstappem gingen aanmoedigen in  real life. Rond 10 kwamen we in het park aan en al snel kwamen we erachter dat we zo'n 3,5 km moesten lopen om bij de dutchies te komen!!! Na een klein uurtje lopen, wat achteraf wel gaaf was, omdat je zo echt een beeld kreeg van het parcour en alles, kwamen we aan in bocht 10 waar denk al een stuk of 60 dutchies stonden. Ik besloot daar om te blijven terwijl Mara, Maarten, Jasper en Sven besloten om het iets rustiger plekje op te zoeken. Daarentegen had ik wel zin om te blijven  en uiteindelijk  heb daar de hele middag met dutchies gekletst, Heineken gedronken, genoten van de vliegtuigen- en straaljagershow en gewacht tot de races begonnen.  En toen was het opeens 16:00 uur.... Racetijd.... nou ja, nu begon het hoor .... bijna 2 uur lang zitten,  verbrand door de zon, totaal geen spannende inhaalacties en toen was  de race over. Pffff eindelijk staan en feesten dat Max 4de is geworden. Met een groep van misschien wel 100 man de poloanaise lopen en kei hard André Hazes zingen. Kort gezegd het was een top dag!!  

De volgende ochtend moesten we al vroeg uitchecken en daar stond ik dan met mijn backpack met de vraag "en wat ga ik nu doen?"...
Gelukkig was ik niet de enige, want Maarten en Jasper hadden ook nog geen idee en na een paar opties genoemd te hebben besloten we om samen voor Tasmanië te kijken. Tasmanië  is een eiland  en een staat van Australië. Het ligt 240 kilometer ten zuidoosten van het Australische vasteland en is te bereiken per boot (10 uur) of vliegtuig (1 uur). De keuze was al snel genomen, we gaan per boot. Dit was dan wel de duurste optie, maar Maarten zijn auto moest wel mee en om anders slaapplek,vervoer etc. te regelen, zagen we ook niet zitten en na wat rekensommetjes waren we misschien wel intotaal evenveel kwijt. Dus opzoek naar een plaatsje op de boot en we konden dezelfde avond a vertrekken!  

Dinsdagochtend een lange nacht op de boot met weinig slaap en een stijf lichaam. Maar we waren er!!!  En we waren niet meer met zijn 3en! Tijdens de bootreis hadden we namelijk nog 2 jongens leren kennen, Melvin en Guido, en uiteindelijk besloten we om samen te reizen. 4 jongens, 1 auto, 1 camper en ik! We waren er klaar voor! De aankomende 12 dagen zouden wij het met zijn allen Tasmanie ontdekken en met gebrek aan slaap gingen we naar onze eerste bestemming  Sulphur Creek (dichtbij pinguïns). Daar hebben we een prachtige wandeling gewandeld naar een vuurtoren, hebben we zelf een vishengel gemaakt, gevist  (niks gevangen) en lopend/liftend boodschappen gedaan. Verder hebben we in de avond gebbqt, rum en bier gedronken en 's avonds pinguïns bekeken bij de rotsen ... en bam toen ging het mis...
Met een biertje in mijn hand ben ik toen gevallen van de rotsen, met het resultaat dat 2 wervels verschoven zijn en het weefsel en kraakbeen daartussen beschadigd is.
Gelukkig kan ik NU achter mijn tablet vertellen dat alles weer goed gaat, maar helaas heb ik hierdoor wel mijn reis moeten omgooien.
Een week bij terug komst heb ik goed moeten rusten en daar hoorde een regelmatig bezoekje aan de fysio en arts bij. En wat kan ik dan zeggen dat ik onwijs gezegend ben met mijn familie hier in Ozzie (Australie) en wat ben ik hun dankbaar ben dat ik nog een week kon blijven,  kon herstellen en alsnog kon genieten. Het blijft bijzonder hoe je als familie bekend of onbekend zo een band kan hebben en je thuis kan voelen. Ik zal ze dan ook zeker missen als ik verder ga. 

Ondanks mijn rug heb ik toch enorm veel plezier gehad en alles eruit gehaald. Zo zijn we de dagen daarop de west coat gaan ontdekken en zijn we naar het National park North-West gegaan en hebben we daar een hike gedaan naar een bergtop en naar verschillende grotten, hebben we bij Marrawah aan het strand gekampeerd, 's nachts naar een douch op een betaalde camping gereden terwijl de Walibi's rond renden en we zelfs een Tasmaanse duivel hebben gezien, hebben we de 99-bochten weg bereden, naar Corrina geweest, een hike gedaan bij de Piemanriver, op een pontje met de auto geweest, stadje Queenstown bezocht en op nog meer mooie en ongewone plekken gekampeerd (naast een weg, afgelegen plek naast een lake en tussen de bergen etc).
Ook zijn we naar "The Wall", een musea, gegaan. Het museum bestaat uit gebeeldhouwde panelen die je over de volledige geschiedenis van (het harde Central Highlands regio van) Tasmanie vertellen.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Hamilton waar je een betaalde camping hebt met yeaaah...  warme douches. Maar bij aankomst was de receptie al dicht en dit hield in dat we  5 dollar (goedkoopste camping ooit!!)  in een envelopje moesten doen en deze in de brievenbus moesten doen. Dit wilde we ook braaf doen.... tot .... ik 4 dollar muntjes in de douch deed en nog steeds een KOUDE douch had.....  helaas hoort dit bij het backpack leven en dus even doorbijten en lekker mijn haar wassen. 
De volgende morgen gingen we onze laatste activiteiten op de West Coat doen door de vogelbekdier wandeling (ozzie woord: Plattepoes) te lopen en besloten we naar de Mount Field Nationaal park te gaan. De Plattepoes wandeling viel een beetje tegen. Het was een vieze omgeving met plastic bekertjes in de bosjes (in ozzie zie je dat nergens) en helaas hebben we ook geen Plattepoes gezien. Het Mount Field park daarentegen was prachtig. De waterfalls Russel, Lady Perron en Horseshoe waren prachtig en ook de big trees van rond de 85 meter waren adembenemend mooi.
Vervolgens zijn we naar het oosten gereden via Hobart (zal niet op Hobart ingaan   want het is een stad van niks; geen leuke sfeer, meer parkeercontroleurs dan normale bewoners en geen leuke winkeltjes. Verder kregen we ook nog een boete omdat we 5min!!!! te laat waren bij onze auto) en zijn we gestopt bij Tarianna om de volgende ochtend naar een opvang te gaan voor de Tasmaanse duivel. Daar hebben we informatie over de duivels gekregen,ze gezien, kangoeroes en vogels gevoerd en een vogelshow gezien. Vervolgens zijn we de dag daarna naar Triabunna gereden. We besloten daar om 2 nachten te slapen, omdat het een rustige plek was en we allemaal erg moe waren van al dat gereis (is best vermoeiend hoor! Zielig hè?!). In die tijd hebben we zelf pizza en lasagne gemaakt, heeeel veel gekletst, gevist en geluierd.
Vervolgens zijn we vertrokken naar Wineglass Bay, maar eenmaal onderweg stopte de camper ermee... en dan sta je daar in een minidorpje in de middle of nowhere... thankgod kregen we via verschillende locals contactgegevens om eventueel een auto te huren en binnen 4 uur hadden we een klein wit huur autootje en stond Lady Peron (naam van de camper) bij de garage. Poging 2 naar Wineglass en gelukkig kwamen we net op tijd aan om de zonsondergang bij Coles Bay (10 min van Wineglassbay) te bewonderen. Adembenemend mooi en wat heb ik daar genoten met de boys. Om de sfeer erin te houden, besloten we om daar te kamperen en om het helemaal top te maken, zetten we de bbq aan en maakte Maarten het sfeervol door een hartje met kaarsjes te vormen. De ene laatste avond hebben we goed en gezellig afgesloten met de wilde en merkwaardig tamme possums (liepen gewoon naast je).
Enn de next morning wekker 7 uur om snel spullen te pakken en weg te gaan (nadeel illegaal kamperen) en om de dag goed te beginnen, begonnen we aan een hike naar Wineglass Bay waar we besloten om een ontbijtje te maken. Met een super uitzicht even een eitje bakken. Dat vonden de toeristen ook erg leuk, ik heb mij nog nooit zo beroemd gevoeld. Iedereen maakten foto's.
Daarna zijn we via St Helens richting Launceston gegaan. Helaas geen bay of fires want iedereen was kapot. Eenmaal bij Launceston boekten we een nacht in een hostel, zodat we de auto ready konden maken voor de boottocht naar Melbourne en ja de volgende avond waren we er weer. Back in Melbourne ... en nu weer ready voor vertrek! I can't  wait!
 De afgelopen dagen heb ik kunnen herstellen van mijn rug en heb ik mij kunnen voorbereiden op de aankomende maanden. Ik heb een roze tent gekocht, een goed slaapmatje en nog wat kampeerspullen. Ook heb ik mijn familie nog beter leren kennen en ben ik veel met ze op stap geweest, Zoals een pre-birthday lunch, paaslunch, vele dineetjes en heb ik veel gewandeld en geshopt! Ik ben zo dan ook enorm dankbaar! 

See you later guysssss

Mayke

Foto’s

4 Reacties

  1. Sylvia:
    17 april 2017
    Wat een mooie belevenissen
    Blijf mooie herinneringen maken.
    Love you
  2. Leonie:
    17 april 2017
    Leuk Mayke klinkt allemaal super gaaf , ga lekker door zo en ja van reizen leer je veel .
    Veel plezier naar de westkust
  3. Monique sintenie:
    18 april 2017
    lieve Mayke, wat maak je een hoop moois mee! Ik deel je verhalen met de vrijwilligers, doe voorzichtig en geniet!! lieve groeten van al je maatjes op de bilderdijkhof x
  4. Mieke Noordermeer:
    27 april 2017
    Hoi Mayke, nu ook een berichtje van mij. Ik volg je zeker! Wat een geweldige tijd heb jij zeg. Het enthousiasme spat er van af!
    Ik wens je nog heel veel plezier en blijf genieten.

    Liefs van Mieke